Tá tit fóru

Orð og lag; Nicolina Jacobsen

Tað er friðarligt í stovuni

nú myrkrið trínir inn.

Men í kvirruni eg hoyri heimlig ljóð.

Her var látur, her var spæl,

góðar løtur uttan tal.

Hetta hvarv alt tá tit kystu meg farvæl.

Her var hugaligt at vera

tá ið alt var trygt og gott;

áðrenn kreppan kom og hvesti sínar tenn;

áðrenn vinnuloysið vaks

og legði mangt eitt heim í sor;

og so mong tá máttu tola trongu kor.

Men mín vón skal vera

at her aftur brátt skal byrtast ljós,

og vit aftur skulu seta nýggja kós.

at vit saman inna tað,

at kveikja nýggjan brand,

so vit saman endurbyggja okkar´ land.